Pojęcie nieruchomości w polskim systemie prawnym

Pojęcie nieruchomości w Polsce jest ściśle obwarowane przepisami prawnymi. Rodzaje nieruchomości oraz kwestie ich kupna, sprzedaży i użytkowania określają paragrafy trzech różnych ustaw. Największą rolę odgrywa Kodeks cywilny, który zawiera osobny rozdział dotyczący pożytków i nieruchomości. Poza tym ważne przepisy zawierają także: ustawa o gospodarce nieruchomościami i ustawa o własności lokali. Pojęcie nieruchomości dokładnie określa art.46, paragraf 1 Kodeksu cywilnego. Według niego nieruchomość to zarówno części powierzchni ziemskiej będące odrębną własnością, jak też budynki związane z gruntem lub ich części, które także stanowią odrębny przedmiot własności. Na podstawie tej definicji budynki i ich części, które należą do gruntu, nie są odrębnymi rzeczami, lecz stanowią całość razem z terenem, na którym się znajdują. Oczywiście przepisy szczególne mogą stanowić inaczej. Ustawa o księgach wieczystych i hipotece w artykule 24 przewiduje konieczność urządzenia dla nieruchomości księgi wieczystej. W myśl tego przepisu jej posiadanie to jedna z najważniejszych cech charakteryzujących nieruchomość. Kodeks cywilny wskazuje na trzy rodzaje nieruchomości. Grunty to części terenu na prawach odrębnej własności. Budynki są trwale związane z gruntem i nie stanowią zazwyczaj odrębnej własności. Natomiast nieruchomość lokalowa to części budynków, które są odrębną własnością.